Afgelopen maandag riep mijn manager Floris me een vergaderruimte in op mijn werk. Of ik even mee wilde kijken naar een video. Ik dacht dat hij wat feminin input nodig had voor een klant, maar het gesprek nam al snel een heel andere wending.

Samen met mijn collega Luuk en een heleboel anderen had hij een video voor me gemaakt, om me te helpen aan de benodigde €15.000 voor een behandeling in Amerika, die me gaat helpen om de dagelijkse prikkels beter te verwerken na mijn herseninfarct. Een filmpje dat ik nog steeds niet kan bekijken zonder tranen. De woorden die ze zeggen raken me niet alleen, ook het feit dat ze de moeite hebben genomen om zo’n prachtige video voor me te maken. En daar ga ik weer. See for yourself:

Eerder heb ik al een blog geschreven over de enorme steun die ik van mijn werkgever heb gekregen tijdens mijn ziekte. Ik realiseer me heel goed dat dat helaas niet voor iedereen geldt, dus ben ik nog dubbel zo dankbaar.

Morgen is de grote dag, en stap ik samen met Ivo in het vliegtuig om aan ons avontuur te beginnen. Ik ga proberen om alles bij te houden, hier en op Instagram. Het liefst iedere dag, maar ik heb natuurlijk geen idee hoe zwaar het gaat worden en of dat me gaat lukken. Ik wil nogmaals iedereen bedanken die gedoneerd heeft of me op welke manier dan ook gesteund heeft, want zonder jullie was dit nooit mogelijk geweest.